- 1/4
Atle Ove Martinussen - 2/4
Atle Ove Martinussen - 3/4
Atle Ove Martinussen - 4/4
Atle Ove Martinussen forteller selv om utstillinga:
"Havet var levebrødet til kystfolket og ein færing var arbeidplass for 2 til 3 personar. Det er lagt vekt på å visa det skjøre livet i havet og båtar, både nordfjordbåtar, oselvarar og andre tradisjonsbåtar, i utstillinga.
Det er også med bilete av undervasslandskap, dyr og fiskar frå mange verdsdelar, der eg har dykka dei siste åra. Miljøperspektivet og det å ta vare på havet er eit viktig fokus i utstillingane. Det faktum at havet truleg vil bli vårt framtidige matfat gjer at vi må henga om livet i havet og gjera oss meir kjend med kva som er der nede. I havet er marine plantar og alger (tang og tare m.m.)viktige karbonlagre. Havet er svært viktig for miljøet. I utstillingane mine, der utstillinga på Museet Kystens Arv er den fjortande, er det viktig for meg å visa livet i havet. Det er mange som ikkje kan komma seg ned i djupet og då er det viktig å få tilgang til bilete og film av dette, slik at vi aukar medvitet vårt og fleire kan vera med å ta vare på havet.
Undervassfotograf
Kvifor begynte eg å fotografere under vatnet? Eg vaks opp på Turøy nordvest for Bergen heilt vest i havet. I oppveksten hadde eg nærkontakt med havet kvar einaste dag. Eg låg i fjæresteinane og studerte alt liv som var der. Fanga små kryp som eg hadde i glas med sjøvatn for å studera dei på nært hald. Bestefar var fiskar og eg fekk vera med på havet, både i fint vær og ruskevær. Eg lurte alltid på korleis det var nede på havbotn. Det var der ute i nærkontakt med havet at eg fekk ei sterk interesse for livet under vatnet. Så gjekk no åra og eg vart større, flytta frå øyna og tok utdanning og då gløymde eg livet i havet litt.
I 2003 skjedde det endringar i livet mitt og eg begynte å tenkje over kva i livet eg hadde hatt lyst til å gjera, som eg ikkje hadde gjort. Det var då eg kom til å tenkja på at eg aldri hadde gjort alvor av å dykka ned på havbotn for å studera livet i havet. Det var slik dykkeeventyret starta. Eg meldte meg på dykkarkurs for å sjå om eg ville lika å dykka.
På kurset under det første havdykket vart eg sendt ned på botn aleina og skulle venta på dei andre på tolv meters djup. Rundt meg såg eg krabbar og fisk og mykje anna. Det var då eg kjende inni meg at det var som å komma heim. No med over 500 dykk kjenner eg det framleis på same måte og finn stor gleda i å vera under havoverflata. Det å dykka ned i djupet gjev meg enno ei kjensle av å komma heim. Det å vera i djupet er å vera i ei spennande og stille verd, der du flyt vektlaus rundt. Eg fann ut at eg måtte dela denne fantastiske verda med andre.
Dykkinga har ført meg rundt store delar av verda og gitt meg mange fine dykkeopplevingar. Det er likevel ei spesiell oppleving som eg vil trekkja fram her. Det å dykka på Island i Tingvellirvatnet vart ei spesielt stor oppleving. Der dykkar du i Kontinentalsprekka og kan, på nokre plassar, berøra det nord-amerikanske kontinentet med den eine handa og det euro-asiatiske kontinentet med den andre. Du tar på Amerika og Europa samstundes. Du har over 120 meters sikt i krystallklart vatn og svever vektlaus. Det er som å vera på ein anna planet. Det er ei heilt ekstrem naturoppleving. Bilete frå dette dykket er med i utstillinga på Museet Kystens Arv.
Utstillinga står fram til 22.desember 2024.